Ik ben dol op nieuwe dingen, niet omdat ik lijd aan een koopziekte waarbij niet het gekochte artikel maar het kopen op zich voldoening geeft, nee, ik houd van de nieuwe dingen zelf. Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat mijn PC (mijn gereedschap) in perfecte staat is en vind het heerlijk als er weer een software-update te installeren valt. Ik weet zeker dat die updates allerlei foutjes oplossen en mijn wereld prettiger en veiliger maken, het is een vorm van onderhoud waardoor alles weer als nieuw wordt.
Laatst constateerde ik dat het koksmes dat ik voor het snijden van groenten gebruik en dat ik daarvoor eerst met een aanzetstaal scherp maak, niet meer zo scherp bleek te zijn als ik zou willen. Ik ben toen eens op Internet gaan zoeken naar de oorzaak daarvan en las een artikel over het slijpen van een koksmes en dat was weer helemaal nieuw voor me. Een aanzetstaal blijkt mijn koksmes wel scherp te houden, maar slijpt het niet, het haalt alleen braampjes weg die bij het snijden ontstaan. Er werd een slijpstaaf aangeraden waarmee ik, met dezelfde bewegingen als die met het aanzetstaal, mijn mes kan slijpen. Ik heb zo’n slijpstaaf aangeschaft, gebruikt, en mijn koksmes is weer heerlijk scherp en dat is juist waar die nieuwe dingen voor zijn; ze maken het leven prettiger.
Alles wat ik alle dagen leer is nieuw; vanzelfsprekend, want anders had ik het allemaal wel geweten en daarin zit het geheim: nieuwe dingen, dus alles wat ik leer, maken mijn leven prettiger, mits ik – natuurlijk – uit dat alles de juiste keuzes maak en daar komen de fouten die ik ooit gemaakt heb van pas, want van fouten, ook die van anderen trouwens, leer ik het meest; ze helpen mij bij het maken van keuzes.
Als ik het streven naar het nieuwe zuiver beschouw, dan denk ik dat het een instinct is dat ons, mensen, helpt te overleven door het verkennen van de leefomgeving en het onderzoeken van onbekende dingen. Bij dat onderzoeken tref ik vaak nieuwe dingen aan die mij kunnen helpen mijn leven prettiger te maken en dan komt het ingrediënt moed van pas om het gewoon eens te doen. Op die manier ben ik bijvoorbeeld van mijn chronische rugpijn afgekomen.
Tegenover alles waarover ik zelf controle heb, dringt het verschijnsel ‘nieuws’ zich aan mij op. In dat ‘nieuws’ worden gebeurtenissen, ergens in de wereld, aan mij gepresenteerd als iets dat met mijn leven te maken zou moeten hebben, maar dat, bij nader inzien, helemaal niet doet. Al vanaf mijn jeugd heb ik mij verzet tegen deze vorm van ‘nieuws’. Nieuwe dingen moeten betrekking hebben op mijn eigen leefomgeving, alles wat daarbuiten valt doet in wezen niet ter zake. Het nieuws dat het fietspad voor mijn deur na maanden wachten eindelijk is geasfalteerd is voor mij veel belangrijker dan het ‘nieuws’ dat een ‘bekende’ Amerikaan, waarvan ik overigens nooit heb gehoord, is gescheiden van zijn vrouw; ik lees soms verbazingwekkende kopjes.
Tegenover het nieuwe staat het oude; dat niet meer van deze tijd is; dat heeft afgedaan. Enerzijds zal ik de herinnering eraan koesteren als les, als ervaring of als prettige of onprettige herinnering, maar aan de andere kant kan ik van het oude een flinke hoeveelheid wegdoen, vergeten alsof het afval betreft. Dan merk ik soms dat ik aan iets gehecht ben, vooral als er niets nieuws tegenover staat, waarvan ik dus afscheid moet nemen. Ik merk dan tot mijn eigen verbazing dat het me steeds minder moeite kost me eroverheen te zetten; ik ga vooruit.
Nieuwe dingen kunnen zich spontaan aandienen in de vorm van kansen. Een wijs man heeft ooit tegen mij gezegd: “Toon, als je een kans voorbij ziet komen, grijp hem, nooit voorbij laten gaan, altijd pakken, zonder uitzondering.” Ik heb veel kunnen bereiken en veel beleefd door zijn raad op te volgen; Elings heette hij.
Ik schrijf graag en creëer daarmee zelf nieuwe dingen. Een paar weken geleden zag ik weer een kans voorbij komen: ik las in het Bezuidenhout Nieuws, onze wijkkrant, een advertentie waarin de redactie vroeg om redactieleden en schrijvers. Ik heb de kans gegrepen en ben nu columnist voor het Bezuidenhout Nieuws. Mijn eerste column heet Leven in een toren. Ik kan niet wachten om mijn eigen stukje te lezen.