Wetenschappers willen graag dat er eindigheid bestaat; alles heeft een begin en een eind, want iets anders kunnen ze zich niet voorstellen, want het zijn tenslotte ook maar gewoon mensen zoals u en ik. Met die eenvoudige gedachte van eindigheid is bijvoorbeeld de theorie van de oerknal omarmd en zoekt men naarstig, voor heel veel geld, want wetenschappers moeten ook leven, naar verschijnselen die deze theorie zouden kunnen ondersteunen. Zo gaat het met meer theorieën die niemand begrijpt. Ik ben eens met die oneindigheid aan de slag gegaan en heb geprobeerd er iets zinnigs van te denken en daarover gaat het volgende. Oneindigheid blijkt eigenlijk niet eens zo ingewikkeld te zijn, al is het een beetje moeilijk te vatten. Probeer het daarom rustig op te nemen en lees het desnoods nog eens.
Wetenschappers maken in mijn ogen de cruciale fout door van ruimte te denken dat het niets is. Ik heb het eens een kwantumwetenschapper (aardige kerel) voorgelegd en die beaamde ten stelligste dat ruimte niets is en geen rol speelt in de natuurkunde, behalve dan dat het ruimte geeft om al hun theoretische deeltjes een speelveld te geven. Ik was het en ben het hiermee nog steeds hartgrondig oneens en wel om het volgende:
Ruimte is wel degelijk iets, want het bestaat, het is een entiteit waar alles in plaatsvindt. Ruimte biedt de mogelijkheid tot afstand tussen objecten.
Eindigheid heeft te maken met afstand, maar ons begrip van afstand heeft te maken met afstand tussen minimaal twee objecten en die objecten zijn uiteraard van materie. Oneindigheid kan niet tussen twee objecten liggen, want dat is natuurlijk eindig, vanuit één object kunnen echter wel oneindige afstanden bestaan, maar eigenlijk is oneindigheid geen afstand; afstanden zijn immers altijd eindig.
Oneindigheid vindt plaats in ruimte, kan ook niet anders; ruimte is op zich geen afstand, dat is er alleen tussen objecten en daarmee is ruimte absoluut oneindig, eenvoudigweg omdat ruimte zelf geen eindigheid bevat, dat voorrecht hebben objecten zoals deeltjes in die ruimte. Ik zei al eerder: ruimte biedt de mogelijkheid tot afstand, tot eindigheid, maar is het zelf niet. Ruimte is oneindig.
Eenvoudig toch?
P.s. (4 augustus 2023)
Nu we dit weten wil ik wijzen op een aardige bijkomstigheid en dat is dat wij met zekerheid kunnen zeggen: “Ik ben het centrum van het universum”, omdat we van alle kanten evenveel oneindigheid om ons heen hebben en daardoor altijd in het midden van het universum staan. We hebben daarmee een enorme voorsprong op de oerknal-wetenschappers die nog steeds op zoek zijn naar het centrum van het universum.